
Szkolenia i Degustacje komentowane
Producenci
Przepisy kulinarne
Kraje winiarskie
Szczepy
Tinta Negra
Grillo
Catarratto
Inzolia
Rara Neagra
Graciano
Tannat
Canaiolo
Touriga Nacional
Tinta Barroca
Regent
Acolon
Agiorgitiko
Colorino
Touriga Franca
Mencia
Blauer Zweigelt
Gamza
Blauburgunder
Alicante Bouschet
Dolcetto
Gamay
Mourvedre
Saperavi
Kadarka
Baga
Lambrusco
Melnik
Pamid
Ruby Cabernet
Malvasia nera
Petite Sirah
Concord
Muscadelle
Colombard
Trebbiano/Ugni Blanc
Auxerrois
Fernao Pires
Hibernal
Harslevelu
Cinsault
Carignan
Montepulciano
Barbera
Bonarda
Bobal
Monastrell
Petit Verdot
Pinot Meunier
Tinta Roriz
Cabernet Franc
Pinot Noir
Primitivo
Grenache
Negroamaro
Nero d'Avola
Rondinella
Molinara
Garnacha
Corvina Veronese
Mataro
Muscat
Muller Thurgau
Fiano
Pinot Grigio
Pinot Bianco
Sylvaner
Semillon
Grecanico
Xarel-lo
Gruner Veltiner
Parellada
Torrontes
Traminer
Muscat-Ottonel
Furmint
Aglianico
Verdejo
Macabeo
Viura
Zinfandel
Tempranillo
Sangiovese
Nebbiolo
Carmenere
Pinotage
Pinot Gris
Chenin Blanc
Malbec
Viognier
Cabernet Sauvignon
Chardonnay
Savignon Blanc
Riesling
Gewürztraminer
Pino Noir
Merlot
Syrah / Shiraz
Pinot Noir jest jedną z najtrudniejszych odmian
do uprawy i winifikacji, ale za to gdy cały proces przebiega optymalnie - może
dać największe, cudowne wina.
Jest jedną z najstarszych odmian winorośli. Jego
ojczyzną jest Burgundia a historia szczepu nierozerwalnie splata się z historią
regionu. Jest on tu uprawiany od czasów rzymskich, już od I wieku. Winorośl ta,
zwana
vitis allobergica
wywodziła się z tamtejszych dzikich
winorośli. Już wtedy plemiona Galów raczyły się winem, które wytwarzali i
przechowywali w drewnianych beczkach w odróżnieniu od rzymskiego zwyczaju
używania w tym celu glinianych waz.
Kilka
stuleci później, już po wyparciu Rzymian z Burgundii przez barbarzyńców, do
podtrzymnia pozycji Pinot Noir w regionie przyczynił się kościół katolicki.
Stało się tak dzięki mnichom, produkującym z tej odmiany mszalne wino. Przez
długie lata ulepszali oni technikę uprawy i przetwórstwa tej winorośli. Skala
upraw kościelnych była tak duża, że w VIw Burgundia była już podzielona na
wiele winnic przynależnych do lokalnych kościołów. Beczki z kościelnym,
burgundzkim winem były stąd również wysyłane do samego Papieża. Pinot Noir to
także pierwszy oficjalnie uznany i nazwany szczep, którego opis pojawia się w
rejestrach szpitalnych Beaune w roku 1375.
Kolejnym wydarzeniem, który wywarło olbrzymi wpływ
na obraz burgundzkiego winiarstwa była francuska rewolucja z 1789 roku,
kiedy to przykościelne winnice zostały rozparcelowane pomiędzy wielu drobnych
właścicieli. I taki model przetrwał w Burgundii do dziś.
Tak więc Burgundia jest prawdziwym domem dla Pinot
Noir. Szczególnie znakomite wina daje on tu w regionie Côte d'Or. To tu
szczególnie istnieją idealne warunki; kredowe, dobrze przepuszczalne ziemie,
dobrze usytuowane, słoneczne parcele o łagodnym nachyleniu. Ten region
Burgundii osiągnął chyba jako jedyny, tak duży sukces na winach z Pinot Noir,
które niezmiennie należą do światowej czołowki. We Francji poza Burgundią,
Pinot Noir jest również ważny dla Szampanii, gdzie jest wykorzystywany do
produkcji sławnych szampanów.
Poza
Francją szczep uprawiany jest również w wielu regionach na świecie, gdzie może
nosić różne nazwy: Algieria, Argentyna, Australia, Austria (Blauburgunder lub
Spätburgunder), Brazylia, Bułgaria, Grecja, Kanada, Macedonia, Meksyk, Niemcy
(Spätburgunder), Nowa Zelandia, RPA, Serbia, Szwajcaria, USA, Węgry, Włochy
(Pinot Nero), Wielka Bryrania.
Produkcja
wysokiej klasy Pinot Noir jest niezwykle trudna i, jak mówią niektórzy, jest to
szczep produkujący producentów wina, a nie odwrotnie. Problemy zaczynają się
już na etapie sadzonek. Jest to szczep genetycznie niestabilny i sadzonki
mogą znacznie się różnić od rodzicielskich roślin. Mogą być różnice w
wielkości owoców, ich kształcie czy nawet w smaku.
Sama uprawa tej
winorośli, nie należy również do łatwych: prawie każda choroba czy
przypadłość, która może nękać winorośl jest powszechna wśród winnic Pinot
Noir. Chciaż szczep lubi klimat chłodny jest nadzwyczaj wrażliwy na
wahania temperatury, a jako wczesna odmiana narażony jest szczególnie na
wiosenne przymrozki. Z drugiej strony, jeśli zbiory nie nastąpią w odpowiedniej
porze, owoce, z powodu cienkiej skórki szybko wyschną tracąc aromat.
Trudności na tym się nie
kończą: jest to również jeden z najtrudniejszych szczepów do prowadzenia
podczas fermentacji. Jest to spowodowane 18 aminokwasami, które powodują że
fermentacja jest burzliwym procesem wymagającym stałej kontroli. Wysiłek
winiarza jest również skierowany na utrzymanie dobrego koloru wina z
powodu cienkich skórek owoców.
Wina z Pinot Noir, ubogie w garbniki, nie wymagają zbyt długiego
dojrzewania i generalnie powinny zostać skonsumowane w 5 do 8 lat od roku
winobrania. Jednak sam proces dojrzewania ma znaczący wpływ na wino, które w
miarę upływu czasu zmienia charakterystyczne dla siebie aromaty: początkowo owocowe
akcenty (wiśnia, śliwka, malina, truskawka) rozwijają się w niezwykle słodki,
wonny, kwiatowy bukiet. Z czasem mogą dojść akcenty czekolady, ziemi, dymu
i trufli. Charakterystyczną cechą win jest również możliwość uzyskiwania w
stosunkowo krótkim czasie niezwykłego, ceglastopomarańczowego koloru.
Potencjalnie Pinot Noir daje wina pełne, ale nie ciężkie i chociaż łagodne i
aksamitne w strukturze, to o solidnym, bogatym aromacie.
