
Szkolenia i Degustacje komentowane
Producenci
Przepisy kulinarne
Kraje winiarskie
Szczepy
Tinta Negra
Grillo
Catarratto
Inzolia
Rara Neagra
Graciano
Tannat
Canaiolo
Touriga Nacional
Tinta Barroca
Regent
Acolon
Agiorgitiko
Colorino
Touriga Franca
Mencia
Blauer Zweigelt
Gamza
Blauburgunder
Alicante Bouschet
Dolcetto
Gamay
Mourvedre
Saperavi
Kadarka
Baga
Lambrusco
Melnik
Pamid
Ruby Cabernet
Malvasia nera
Petite Sirah
Concord
Muscadelle
Colombard
Trebbiano/Ugni Blanc
Auxerrois
Fernao Pires
Hibernal
Harslevelu
Cinsault
Carignan
Montepulciano
Barbera
Bonarda
Bobal
Monastrell
Petit Verdot
Pinot Meunier
Tinta Roriz
Cabernet Franc
Pinot Noir
Primitivo
Grenache
Negroamaro
Nero d'Avola
Rondinella
Molinara
Garnacha
Corvina Veronese
Mataro
Muscat
Muller Thurgau
Fiano
Pinot Grigio
Pinot Bianco
Sylvaner
Semillon
Grecanico
Xarel-lo
Gruner Veltiner
Parellada
Torrontes
Traminer
Muscat-Ottonel
Furmint
Aglianico
Verdejo
Macabeo
Viura
Zinfandel
Tempranillo
Sangiovese
Nebbiolo
Carmenere
Pinotage
Pinot Gris
Chenin Blanc
Malbec
Viognier
Cabernet Sauvignon
Chardonnay
Savignon Blanc
Riesling
Gewürztraminer
Pino Noir
Merlot
Syrah / Shiraz
Nero d’Avola (dosł. tłumacz: Czerń z
Avoli) to czerwona sycylijska odmiana będąca najbardziej popularnym szczepem
Sycylii. Jest ona tu również nazywana Calabrese, z powodu czego niektórzy
eksperci uważają, iż pochodzi ona z Kalabrii. Inni natomiast są zdania, że
nazwa „calabrese” pochodzi od starożytnej nazwy „calaurisi” – taka bowiem w
miejscowym dialekcie była antyczna nazwa Nero d’Avola, co dosłownie znaczy
„pochodzący z Avola”. Miejscowość Avola położona jest w południowo-wschodniej
części Sycylii i tu właśnie szczep się rozwinął wieki temu i stąd
rozprzestrzenił się po całej wyspie. W przeszłości Nero d’Avola (jak również
inne sycylijskie czerwone odmiany) dawała wina gęste o bardzo wysokiej
zawartości alkoholu sięgającej nawet 18 procent. Do lat 80-tych była ona
głównie wykorzystywana do wzmacniania słabych win czerwonych w północnych
Włoszech i we Francji. Stąd niekiedy była nazywana przez francuskich
producentów "le vin médecine". Obecnie odmiana ta zasłużenie nabrała
na znaczeniu dając często ekscytujące wina i wielu producentów posiada w
ofercie Nero d’Avola jako odpowiedź na potrzebę rynku. Część winiarzy próbuje
wykorzystać to, że szczep jest "modny" i robi wina również w innym
charakterze - znacznie lżejsze, łatwiejsze w piciu, mniej alkoholowe. Z jednej
strony sprawia to, że odmiana traci swój unikalny konkretny, południowy
charakter, a z drugiej możemy podziwiać sporą uniwersalność szczepu.
Pamiętajmy, że nie jest to tylko wakacyjne wino. Świetnie sprawdza się z
dziczyzną, ciężkimi sosami, kaczką, gulaszem, a więc typowymi daniami kuchni
polskiej w wersji zimowej. Nero d’Avola często porównywany z Syrah, jest
czasami mieszany z innymi odmianami czerwonymi (Perricone, Nerello Mascalese,
Nerello Cappuccio, Merlot, Cabernet Sauvignon), ale zasadniczo daje wina
odmianowe. Są to wina potężne, skoncentrowane, bogate w garbniki. Mogą to być
wina zarówno do szybkiego spożycia, jak i do dłuższego leżakowania. Wino
podnosi swoje walory poprzez ostrożne dojrzewanie w dębowych beczkach (co nie
jest jednak koniecznością). Daje wina o aromatach roślinnych, czarnych
porzeczek, wiśni i dżemów owocowych. Niekiedy, w celu uniknięcia mocnego, przytłaczającego
smaku, owoce Nero d’Avola umieszczane są w schłodzonych kadziach, najlepiej
podczas nocnego winobrania, co ma zapobiec przedwczesnej fermentacji. Nero
d’Avola jest doskonałym przykładem współgrania szczepu z danym regionem, ziemią
i warunkami klimatycznymi. Jest to szczep „dedykowany” dla Sycylii, dający wina
będące typowym przykładem sycylijskich smaków.
